တရုတ္ကို ဥပမာေပးပါ၊ ဥပမာ ေပးပါ တစ္စာစာေျပာလာတဲ့ ေခြးေ-ာမယံုတင္ အားမရပဲ ရွိတဲ့ ေဆြမ်ိဳးေတြပါ ေခၚၿပီး တရုတ္ေ-ာပါ မခ်င္တဲ့ သူမ်ားအတြက္ ေဆြမ်ိဳးေပါက္ေဖာ္မ်ားဆီက ကၽြန္ေတာ္တို႕ ယူႏိုင္တဲ့ ဥပမာေလးတစ္ခုကို တင္ျပေပးလိုပါတယ္။
တရုတ္ျပည္ႀကီး စီးပြားေရးအရဖြံ႕ ျဖိဳးတိုးတက္လာဘို႕အတြက္ကို ေခတ္အဆက္ဆက္က တရုတ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား ႀကိဳးစားခဲ့ၾကပါတယ္။
၁၉၅၈ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလအတြင္းမွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ နန္နင္းညီလာခံမွာ တရုတ္ျပည္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ေမာ္စီတံုးဟာ တရုတ္ျပည္ႀကီး ဖြံ႕ ျဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ လုပ္မဲ့ ေခတ္ေျပာင္း ေတာ္လွန္ေရး စီမံကိန္းႀကီးကို ခ်ျပခဲ့ပါတယ္။ေခတ္ေျပာင္းေတာ္လွန္ေရးႀကီးရဲ႕ အဓိကရည္မွန္း ခ်က္ အႀကံအစည္ကေတာ့ တရုတ္ျပည္ႀကီးရဲ႕ စက္မႈကဏၰနဲ႕ လယ္ယာကဏၰ ႏွစ္ခုတို႕ဟာ တစ္ျပိဳင္နက္ထဲ အရွိန္အဟုန္နဲ႕ ဖြံ႕ ျဖိဳးတိုးတက္လာေစရမယ္ဆိုတဲ့ အၾကံအစည္နဲ႕ စတင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေမာ္စီတံုးေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တာကေတာ့ တရုတ္ျပည္ရဲ႕ ေစ်းႏႈန္းခ်ိဳသာၿပီး ေပါေပါမ်ားမ်ားရရွိႏိုင္တဲ့ လုပ္သားအင္အားကို အေျခခံၿပီးေတာ့ ျပည္ပကေနတင္သြင္းေနရတဲ့ စက္ကိရိယာၾကီးေတြကို ျပည္တြင္းမွာပဲ ထုတ္လုပ္ၿပီးေတာ့ လက္မႈလယ္ယာကေန စက္မႈလယ္ယာကို ကူးေျပာင္းမယ္ဆိုတာလိုမ်ိဳး ၊ စက္မႈကဏၰကို ဖြံ႕ ျဖိဳးတိုးတက္လာေစလိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ပဲျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒါမ်ိဳးရည္မွန္းခ်က္ေအာင္ျမင္ဘို႕အတြက္ ပထမဆံုး လုပ္ေဆာင္ဘို႕လိုအပ္တယ္လို႕ ေမာ္စီတံုး တြက္ဆခဲ့တာက ရုရွား စတိုင္ ဘံုရိပ္သာေတြ ထူေထာင္ရမယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ပါ။ ၁၉၅၈ခုႏွစ္ ေပၚလစ္ဗ်ဴရို အစည္းအေ၀း အၿပီးမွာ တရုတ္ျပည္ရဲ႕ ေက်းလက္ေဒသ စီးပြားေရးနဲ႕ ႏိုင္ငံေရး ဆိုင္ရာ လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ ဘံုရိပ္သာေတြအေပၚမွာ အေျခခံရမယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်မွတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ဘံုရိပ္သာ တစ္ခုကို အိမ္ေထာင္စုေပါင္း ၅၀၀၀ ေက်ာ္အထိပါ၀င္တဲ့ ဘုံရိပ္သာေပါင္း ၂၅၀၀၀ ခန္႕ တည္ေထာင္ခဲ့ၿပီးေတာ့ အဲဒီ့ဘံုရိပ္သာေတြထဲမွာ ေငြေၾကးအစား Work Point လို႕ေခၚတဲ့ လုပ္အား အမွတ္ေတြနဲ႕ အသံုးျပဳၿပီး သံုးစြဲခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ့ဘံုရိပ္သာေတြဟာ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္တည္ႏိုင္ခဲ့ၿပီးေတာ့ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးသာမက အေသးစား စက္မႈလုပ္ငန္းမ်ားနဲ႕ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားကိုပါ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတယ္လို႕ဆိုပါတယ္။
ေမာ္စီတံုးဟာ ေကာက္ပဲသီးႏွံထုတ္လုပ္မႈနဲ႕ သံနဲ႕ သံမဏိထုတ္လုပ္မႈဟာ တိုင္းျပည္ စီးပြားေရးရဲ႕ အဓိကက်တဲ့ ေဒါက္တိုင္ႀကီးမ်ားအျဖစ္ ယူဆခဲ့ပါတယ္။
ဒီလိုမွတ္ယူခဲ့လို႕ပဲ ေနာင္၁၅ႏွစ္တာကာလအတြင္းမွာ တရုတ္ျပည္ရဲ႕ သံမဏိထုတ္လုပ္မႈဟာ ျဗိတိန္ႏိုင္ငံရဲ႕ သံမဏိထုတ္လုပ္မႈထက္ သာလြန္ရမယ္လို႕ ေမာ္စီတံုး ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ့အတြက္ေၾကာင့္ပဲ တရုတ္ျပည္ရဲ႕ သံမဏိထုတ္လုပ္မႈဟာ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္အတြင္းမွာကိုပဲ ႏွစ္ဆတိုးထုတ္ဘုိ႕ ညႊန္ၾကားေတာ့တာပါပဲ။
ေမာ္စီတံုး ဒါမ်ိဳး ဘာ့ေၾကာင့္ညႊန္ၾကားခဲ့သလဲဆိုေတာ့ အန္ေဟြးျပည္နယ္စုရဲ႕ ျမိဳ႕ေတာ္ ဟာ့ေဖးမွာ အဲဒီ့က ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအတြင္းေရးမွဴး က်န္းစီရွန္း က ေမာ္စီတံုးကို သံမဏိ ထုတ္လုပ္ႏိုင္တဲ့ မီးဖိုႀကီးတစ္ခုကို လက္ေတြ႕သရုပ္ျပ ၿပီး အရည္အေသြးျမင့္ သံမဏိေတြ ထုတ္ျပခဲ့လို႕ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ့မီးဖိုႀကီးဟာ အိမ္တိုင္းအိမ္တိုင္းရဲ႕ ေနာက္ေဖးမွာ တည္လို႕ရတဲ့ မီးဖိုႀကီးပါ။
အဲဒီ့မီးဖိုႀကီးရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈေၾကာင့္ ေမာ္စီတံုးဟာ ဘံုရိပ္သာေတြတိုင္းမွာ ျမိဳ႕ ျပေဒသမွာရွိတဲ့ အိမ္ေတြရဲ႕ အိမ္ေနာက္ေဖးေတြမွာ သံမဏိထုတ္လုပ္ႏိုင္တဲ့ မီးဖိုေတြ တည္ေထာင္ဘို႕ တြန္းအား ေပးပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ့မီးဖိုေတြ ထဲမွာ ထည္႕ဘို႕ ကုန္ၾကမ္းက သံတိုသံစေတြျဖစ္ၿပီး ေတာ့ အသံုးျပဳတဲ့ ေလာင္စာဟာ ထင္းကို အသံုးျပဳၾကပါတယ္။ လက္ေတြ႕ နဲ႕ မကိုက္ညီႏိုင္တဲ့ သံမဏိထုတ္လုပ္မႈ ကို ျပည္႕ မွီႏိုင္ဘို႕အတြက္ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ ေက်းလက္ေနတရုတ္ မ်ားဟာ မိမိတို႕လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ လယ္ယာေျမကို ပစ္ၿပီးေတာ့ သံမဏိထုတ္လုပ္မႈ စီမံကိန္းႀကီးမွာ ပါ၀င္ၾကရပါေတာ့တယ္။ ကုန္ၾကမ္းအတြက္ ခ်က္ျပဳတ္ေနတဲ့ အိုးခြက္ကအစ ေရွးေဟာင္း ပစၥည္းပါမက်န္ ထည္႕ ၿပီး သံရည္က်ိဳၾကပါေတာ့တယ္။ ထင္းအတြက္ဆိုရင္ ေတာျပဳန္းေအာင္ ခုတ္ယံုသာမက ျခံစည္းရိုးနဲ႕ အိမ္တံခါးပါမက်န္ ထင္းလုပ္ပစ္ၾကေတာ့ ပါတဲ့ ခင္ဗ်ား - -
လယ္ယာသီးႏွံ စိုက္ပ်ိဳးေရးအတြက္ အႏၱရာယ္ျဖစ္ဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေတာျပဳန္းမႈ ေတြျဖစ္ေနခဲ့ေပမဲ့ တရုတ္ျပည္ရဲ႕ လယ္ယာထြက္ကုန္ ထြက္ရွိမႈဟာ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္မွာ ေကာင္းမြန္ ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒီ့ထြက္ရွိလာတဲ့ သီးႏွံေတြကို ရိတ္သိမ္းမဲ့ လယ္သမားေတြဟာ သံမဏိထုတ္ ေနရတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္မို႕ လို႕ ထြက္ရွိလာတဲ့ သီးႏွံေတြကို ရိတ္သိမ္းမႈ မျပဳႏိုင္ပဲ ပုတ္သိုး ပ်က္စီးကုန္ၾကပါတယ္။ ပိုၿပီးဆိုးတာက က်ိဳင္းေကာင္အုပ္ေတြက်ေရာက္လာၿပီးေတာ့ သီးႏွံခင္းေတြကို ဖ်က္ဆီးမႈေၾကာင့္ပါပဲ။
၁၉၅၉ ခုႏွစ္နဲ႕ ၁၉၆၀ ျပည္႕ ႏွစ္ေတြမွာေတာ့ ရာသီဥတုကလဲ ေဖာက္ျပန္၊ ထြက္ႏႈန္းေတြကလဲ က်ၿပီးေတာ့ တရုတ္ျပည္ႀကီး အငတ္ေဘးဆိုက္ေတာ့တာပါပဲ။ လူသန္းေပါင္း ၂၀ ကေန ၄၃ သန္းအတြင္း ဒီအငတ္ေဘးေၾကာင့္ ေသေၾကပ်က္စီးခဲ့ရပါတယ္။ ဒီလိုငတ္မြတ္တဲ့အတြက္ တစ္ခ်ိဳ႕ ျပည္နယ္ေတြမွာ လူသားေတာင္ ျပန္စားၾကတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြရွိခဲ့ၾကတယ္လို႕ဆို ပါတယ္။
ဒီစီမံကိန္းႀကီး မေအာင္ျမင္ႏိုင္မွန္း သတိေပးခဲ့ၾကတဲ့ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီး မာရွယ္ ပန္ဒါ့ေဟြ လိုလူမ်ိဳးကိုေတာ့ ေမာ္စီတံုးဟာ ရာထူးကဖယ္ရွားျခင္းေတြ ၊ လက္ယာယိမ္းလို႕ စြပ္စြဲျခင္းေတြကို ေမာ္စီတံုးျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္လုိမွ မျဖစ္ႏိုင္မွန္းသိေတာ့မွ ေမာ္စီတံုးဟာ ဒီစီမံကိန္းႀကီးကို တိတ္တဆိတ္ စြန္႕လႊတ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘယ္လိုသင္ခန္းစာေတြမ်ား ယူႏိုင္ၾကသလဲခင္ဗ်ာ - -
ေမာ္စီတံုးဟာ သံနဲ႕ သံမဏိအေၾကာင္း နကန္းတစ္လံုးမွ မသိဘူးဆိုတာရယ္
တရုတ္ျပည္ရဲ႕ တုိင္းမွဴးႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ က်န္းစီရွန္း ျပခဲ့တဲ့သံမဏိေတြဟာ တစ္ျခားေနရာက ယူလာၿပီးေတာ့ အဲဒီ့မီးဖိုႀကီးထဲ ထည္႕ ျပခဲ့တယ္ဆိုတာရယ္
ေမာ္စီတံုးရဲ႕ ဆရာ၀န္ လီရွီစူးရဲ႕ ေျပာဆိုခ်က္အရ သံမဏိထုတ္လုပ္ခ်င္ရင္ စက္ရံုႀကီးေတြမွာ သာထုတ္လုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အသိကို ေမာ္စီတံုးဟာ မန္ခ်ဴးရီးယားက သံမဏိလုပ္ငန္းေတြ မွာ ၾကည္႕ ရႈၿပီးေတာ့မွ သိရွိခဲ့တယ္ဆိုတာရယ္
က်န္းစီရွန္းရဲ႕ မီးဖိုႀကီးလိုမ်ိဳး က ထြက္လာႏိုင္တဲ့ သံဟာ စီးပြားေရးအရ တန္ဘိုး လံုး၀မရွိတဲ့ သံၾကြပ္ေတြပဲျဖစ္တယ္ဆိုတာရယ္
က်ိဳင္းေကာင္အုပ္မ်ားၾကေရာက္ရတဲ့ အႏၱရာယ္ဟာ ေမာ္စီတံုး ရဲ႕ ရူးေၾကာင္ေၾကာင္ လူတစ္ေယာက္ စာကေလးတစ္ေကာင္သတ္ပစ္ေရး စီမံကိန္းႀကီးရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္ က်ိဳင္းေကာင္မ်ားကို ႏွိမ္နင္းႏိုင္မဲ့ စာကေလးမ်ား ေလ်ာ့နည္းကုန္တဲ့အတြက္ ျဖစ္ရတယ္ ဆိုတာ - - - ဒါမ်ိဳး ၊ ဒါမ်ိဳး သင္ခန္းစာေတြကို
ဒီဇယ္တစ္ပံုး ၾကက္ဆူဆီ တစ္ဇြန္းစာ ထည္႕ၿပီးေမာင္းေနတဲ့ မီးခိုးမဲေတြ တစ္လူလူထေနတဲ့ အင္ဂ်င္ ႀကီးေတြကို ၿပံဳးၿဖီးၿဖီးနဲ႕ ၾကည္႕ေနတဲ့ ေခြးသူေတာင္းစားေတြ ယူတတ္မယ္ဆိုရင္
ျခံေရာင္း ၊ ႏြားေရာင္း ၾကက္ဆူမ်ိဳးေစ့ကို ေသာင္းခ်ီ၊ သိန္းခ်ီေပးစိုက္ၿပီးေတာ့ သားသမီး ပညာမသင္ႏိုင္၊ မယား ဇနီး ပ၀ါမဆင္ႏိုင္ျဖစ္ေနရွာတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ ေတာင္သူဦးႀကီးမ်ား ခံစားေနရတဲ့ ဒုကၡ ေလ်ာ့ပါးလာႏိုင္မယ္ မဟုတ္ဘူးလား ခင္ဗ်ား။
တရုတ္ျပည္ႀကီး စီးပြားေရးအရဖြံ႕ ျဖိဳးတိုးတက္လာဘို႕အတြက္ကို ေခတ္အဆက္ဆက္က တရုတ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား ႀကိဳးစားခဲ့ၾကပါတယ္။
၁၉၅၈ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလအတြင္းမွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ နန္နင္းညီလာခံမွာ တရုတ္ျပည္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ေမာ္စီတံုးဟာ တရုတ္ျပည္ႀကီး ဖြံ႕ ျဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ လုပ္မဲ့ ေခတ္ေျပာင္း ေတာ္လွန္ေရး စီမံကိန္းႀကီးကို ခ်ျပခဲ့ပါတယ္။ေခတ္ေျပာင္းေတာ္လွန္ေရးႀကီးရဲ႕ အဓိကရည္မွန္း ခ်က္ အႀကံအစည္ကေတာ့ တရုတ္ျပည္ႀကီးရဲ႕ စက္မႈကဏၰနဲ႕ လယ္ယာကဏၰ ႏွစ္ခုတို႕ဟာ တစ္ျပိဳင္နက္ထဲ အရွိန္အဟုန္နဲ႕ ဖြံ႕ ျဖိဳးတိုးတက္လာေစရမယ္ဆိုတဲ့ အၾကံအစည္နဲ႕ စတင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေမာ္စီတံုးေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တာကေတာ့ တရုတ္ျပည္ရဲ႕ ေစ်းႏႈန္းခ်ိဳသာၿပီး ေပါေပါမ်ားမ်ားရရွိႏိုင္တဲ့ လုပ္သားအင္အားကို အေျခခံၿပီးေတာ့ ျပည္ပကေနတင္သြင္းေနရတဲ့ စက္ကိရိယာၾကီးေတြကို ျပည္တြင္းမွာပဲ ထုတ္လုပ္ၿပီးေတာ့ လက္မႈလယ္ယာကေန စက္မႈလယ္ယာကို ကူးေျပာင္းမယ္ဆိုတာလိုမ်ိဳး ၊ စက္မႈကဏၰကို ဖြံ႕ ျဖိဳးတိုးတက္လာေစလိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ပဲျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒါမ်ိဳးရည္မွန္းခ်က္ေအာင္ျမင္ဘို႕အတြက္ ပထမဆံုး လုပ္ေဆာင္ဘို႕လိုအပ္တယ္လို႕ ေမာ္စီတံုး တြက္ဆခဲ့တာက ရုရွား စတိုင္ ဘံုရိပ္သာေတြ ထူေထာင္ရမယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ပါ။ ၁၉၅၈ခုႏွစ္ ေပၚလစ္ဗ်ဴရို အစည္းအေ၀း အၿပီးမွာ တရုတ္ျပည္ရဲ႕ ေက်းလက္ေဒသ စီးပြားေရးနဲ႕ ႏိုင္ငံေရး ဆိုင္ရာ လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ ဘံုရိပ္သာေတြအေပၚမွာ အေျခခံရမယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်မွတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ဘံုရိပ္သာ တစ္ခုကို အိမ္ေထာင္စုေပါင္း ၅၀၀၀ ေက်ာ္အထိပါ၀င္တဲ့ ဘုံရိပ္သာေပါင္း ၂၅၀၀၀ ခန္႕ တည္ေထာင္ခဲ့ၿပီးေတာ့ အဲဒီ့ဘံုရိပ္သာေတြထဲမွာ ေငြေၾကးအစား Work Point လို႕ေခၚတဲ့ လုပ္အား အမွတ္ေတြနဲ႕ အသံုးျပဳၿပီး သံုးစြဲခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ့ဘံုရိပ္သာေတြဟာ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္တည္ႏိုင္ခဲ့ၿပီးေတာ့ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးသာမက အေသးစား စက္မႈလုပ္ငန္းမ်ားနဲ႕ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားကိုပါ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတယ္လို႕ဆိုပါတယ္။
ေမာ္စီတံုးဟာ ေကာက္ပဲသီးႏွံထုတ္လုပ္မႈနဲ႕ သံနဲ႕ သံမဏိထုတ္လုပ္မႈဟာ တိုင္းျပည္ စီးပြားေရးရဲ႕ အဓိကက်တဲ့ ေဒါက္တိုင္ႀကီးမ်ားအျဖစ္ ယူဆခဲ့ပါတယ္။
ဒီလိုမွတ္ယူခဲ့လို႕ပဲ ေနာင္၁၅ႏွစ္တာကာလအတြင္းမွာ တရုတ္ျပည္ရဲ႕ သံမဏိထုတ္လုပ္မႈဟာ ျဗိတိန္ႏိုင္ငံရဲ႕ သံမဏိထုတ္လုပ္မႈထက္ သာလြန္ရမယ္လို႕ ေမာ္စီတံုး ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ့အတြက္ေၾကာင့္ပဲ တရုတ္ျပည္ရဲ႕ သံမဏိထုတ္လုပ္မႈဟာ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္အတြင္းမွာကိုပဲ ႏွစ္ဆတိုးထုတ္ဘုိ႕ ညႊန္ၾကားေတာ့တာပါပဲ။
ေမာ္စီတံုး ဒါမ်ိဳး ဘာ့ေၾကာင့္ညႊန္ၾကားခဲ့သလဲဆိုေတာ့ အန္ေဟြးျပည္နယ္စုရဲ႕ ျမိဳ႕ေတာ္ ဟာ့ေဖးမွာ အဲဒီ့က ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအတြင္းေရးမွဴး က်န္းစီရွန္း က ေမာ္စီတံုးကို သံမဏိ ထုတ္လုပ္ႏိုင္တဲ့ မီးဖိုႀကီးတစ္ခုကို လက္ေတြ႕သရုပ္ျပ ၿပီး အရည္အေသြးျမင့္ သံမဏိေတြ ထုတ္ျပခဲ့လို႕ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ့မီးဖိုႀကီးဟာ အိမ္တိုင္းအိမ္တိုင္းရဲ႕ ေနာက္ေဖးမွာ တည္လို႕ရတဲ့ မီးဖိုႀကီးပါ။
အဲဒီ့မီးဖိုႀကီးရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈေၾကာင့္ ေမာ္စီတံုးဟာ ဘံုရိပ္သာေတြတိုင္းမွာ ျမိဳ႕ ျပေဒသမွာရွိတဲ့ အိမ္ေတြရဲ႕ အိမ္ေနာက္ေဖးေတြမွာ သံမဏိထုတ္လုပ္ႏိုင္တဲ့ မီးဖိုေတြ တည္ေထာင္ဘို႕ တြန္းအား ေပးပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ့မီးဖိုေတြ ထဲမွာ ထည္႕ဘို႕ ကုန္ၾကမ္းက သံတိုသံစေတြျဖစ္ၿပီး ေတာ့ အသံုးျပဳတဲ့ ေလာင္စာဟာ ထင္းကို အသံုးျပဳၾကပါတယ္။ လက္ေတြ႕ နဲ႕ မကိုက္ညီႏိုင္တဲ့ သံမဏိထုတ္လုပ္မႈ ကို ျပည္႕ မွီႏိုင္ဘို႕အတြက္ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ ေက်းလက္ေနတရုတ္ မ်ားဟာ မိမိတို႕လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ လယ္ယာေျမကို ပစ္ၿပီးေတာ့ သံမဏိထုတ္လုပ္မႈ စီမံကိန္းႀကီးမွာ ပါ၀င္ၾကရပါေတာ့တယ္။ ကုန္ၾကမ္းအတြက္ ခ်က္ျပဳတ္ေနတဲ့ အိုးခြက္ကအစ ေရွးေဟာင္း ပစၥည္းပါမက်န္ ထည္႕ ၿပီး သံရည္က်ိဳၾကပါေတာ့တယ္။ ထင္းအတြက္ဆိုရင္ ေတာျပဳန္းေအာင္ ခုတ္ယံုသာမက ျခံစည္းရိုးနဲ႕ အိမ္တံခါးပါမက်န္ ထင္းလုပ္ပစ္ၾကေတာ့ ပါတဲ့ ခင္ဗ်ား - -
လယ္ယာသီးႏွံ စိုက္ပ်ိဳးေရးအတြက္ အႏၱရာယ္ျဖစ္ဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေတာျပဳန္းမႈ ေတြျဖစ္ေနခဲ့ေပမဲ့ တရုတ္ျပည္ရဲ႕ လယ္ယာထြက္ကုန္ ထြက္ရွိမႈဟာ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္မွာ ေကာင္းမြန္ ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒီ့ထြက္ရွိလာတဲ့ သီးႏွံေတြကို ရိတ္သိမ္းမဲ့ လယ္သမားေတြဟာ သံမဏိထုတ္ ေနရတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္မို႕ လို႕ ထြက္ရွိလာတဲ့ သီးႏွံေတြကို ရိတ္သိမ္းမႈ မျပဳႏိုင္ပဲ ပုတ္သိုး ပ်က္စီးကုန္ၾကပါတယ္။ ပိုၿပီးဆိုးတာက က်ိဳင္းေကာင္အုပ္ေတြက်ေရာက္လာၿပီးေတာ့ သီးႏွံခင္းေတြကို ဖ်က္ဆီးမႈေၾကာင့္ပါပဲ။
၁၉၅၉ ခုႏွစ္နဲ႕ ၁၉၆၀ ျပည္႕ ႏွစ္ေတြမွာေတာ့ ရာသီဥတုကလဲ ေဖာက္ျပန္၊ ထြက္ႏႈန္းေတြကလဲ က်ၿပီးေတာ့ တရုတ္ျပည္ႀကီး အငတ္ေဘးဆိုက္ေတာ့တာပါပဲ။ လူသန္းေပါင္း ၂၀ ကေန ၄၃ သန္းအတြင္း ဒီအငတ္ေဘးေၾကာင့္ ေသေၾကပ်က္စီးခဲ့ရပါတယ္။ ဒီလိုငတ္မြတ္တဲ့အတြက္ တစ္ခ်ိဳ႕ ျပည္နယ္ေတြမွာ လူသားေတာင္ ျပန္စားၾကတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြရွိခဲ့ၾကတယ္လို႕ဆို ပါတယ္။
ဒီစီမံကိန္းႀကီး မေအာင္ျမင္ႏိုင္မွန္း သတိေပးခဲ့ၾကတဲ့ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီး မာရွယ္ ပန္ဒါ့ေဟြ လိုလူမ်ိဳးကိုေတာ့ ေမာ္စီတံုးဟာ ရာထူးကဖယ္ရွားျခင္းေတြ ၊ လက္ယာယိမ္းလို႕ စြပ္စြဲျခင္းေတြကို ေမာ္စီတံုးျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္လုိမွ မျဖစ္ႏိုင္မွန္းသိေတာ့မွ ေမာ္စီတံုးဟာ ဒီစီမံကိန္းႀကီးကို တိတ္တဆိတ္ စြန္႕လႊတ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘယ္လိုသင္ခန္းစာေတြမ်ား ယူႏိုင္ၾကသလဲခင္ဗ်ာ - -
ေမာ္စီတံုးဟာ သံနဲ႕ သံမဏိအေၾကာင္း နကန္းတစ္လံုးမွ မသိဘူးဆိုတာရယ္
တရုတ္ျပည္ရဲ႕ တုိင္းမွဴးႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ က်န္းစီရွန္း ျပခဲ့တဲ့သံမဏိေတြဟာ တစ္ျခားေနရာက ယူလာၿပီးေတာ့ အဲဒီ့မီးဖိုႀကီးထဲ ထည္႕ ျပခဲ့တယ္ဆိုတာရယ္
ေမာ္စီတံုးရဲ႕ ဆရာ၀န္ လီရွီစူးရဲ႕ ေျပာဆိုခ်က္အရ သံမဏိထုတ္လုပ္ခ်င္ရင္ စက္ရံုႀကီးေတြမွာ သာထုတ္လုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အသိကို ေမာ္စီတံုးဟာ မန္ခ်ဴးရီးယားက သံမဏိလုပ္ငန္းေတြ မွာ ၾကည္႕ ရႈၿပီးေတာ့မွ သိရွိခဲ့တယ္ဆိုတာရယ္
က်န္းစီရွန္းရဲ႕ မီးဖိုႀကီးလိုမ်ိဳး က ထြက္လာႏိုင္တဲ့ သံဟာ စီးပြားေရးအရ တန္ဘိုး လံုး၀မရွိတဲ့ သံၾကြပ္ေတြပဲျဖစ္တယ္ဆိုတာရယ္
က်ိဳင္းေကာင္အုပ္မ်ားၾကေရာက္ရတဲ့ အႏၱရာယ္ဟာ ေမာ္စီတံုး ရဲ႕ ရူးေၾကာင္ေၾကာင္ လူတစ္ေယာက္ စာကေလးတစ္ေကာင္သတ္ပစ္ေရး စီမံကိန္းႀကီးရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္ က်ိဳင္းေကာင္မ်ားကို ႏွိမ္နင္းႏိုင္မဲ့ စာကေလးမ်ား ေလ်ာ့နည္းကုန္တဲ့အတြက္ ျဖစ္ရတယ္ ဆိုတာ - - - ဒါမ်ိဳး ၊ ဒါမ်ိဳး သင္ခန္းစာေတြကို
ဒီဇယ္တစ္ပံုး ၾကက္ဆူဆီ တစ္ဇြန္းစာ ထည္႕ၿပီးေမာင္းေနတဲ့ မီးခိုးမဲေတြ တစ္လူလူထေနတဲ့ အင္ဂ်င္ ႀကီးေတြကို ၿပံဳးၿဖီးၿဖီးနဲ႕ ၾကည္႕ေနတဲ့ ေခြးသူေတာင္းစားေတြ ယူတတ္မယ္ဆိုရင္
ျခံေရာင္း ၊ ႏြားေရာင္း ၾကက္ဆူမ်ိဳးေစ့ကို ေသာင္းခ်ီ၊ သိန္းခ်ီေပးစိုက္ၿပီးေတာ့ သားသမီး ပညာမသင္ႏိုင္၊ မယား ဇနီး ပ၀ါမဆင္ႏိုင္ျဖစ္ေနရွာတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ ေတာင္သူဦးႀကီးမ်ား ခံစားေနရတဲ့ ဒုကၡ ေလ်ာ့ပါးလာႏိုင္မယ္ မဟုတ္ဘူးလား ခင္ဗ်ား။
စာၾကြင္း၊ ၊ ေအာက္ဆြဲတစ္ေကာင္ (မင္းခ်ီးလား ၊ သာကီႏြားလား) မသိပါဘူးဗ်ာ။ တရုတ္ျပည္ႀကီး တိုးတက္ခ်င္တာ အားႀကီးသြားလို႕ လူသန္းေပါင္း ၄၀ ေလာက္ ေသသြားတယ္လို႕ ေရးခဲ့ဘူးတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ ေသတာလဲေတာ့ မေရး သြားဘူး။ အဲဒီ့ သူေတာင္းစားကိုပါ ၾကံဳရင္ လာဖတ္ခိုင္းလိုက္ၾကပါဗ်ာ။
2 comments:
ko. nyi,
The movement you mentioned in article is called "Great Leap Forward, and translated as ေရွ႕သို႔မဟာ ခုန္ပ်ံတိုးတက္မႈၾကီး". A tregedy in China history!
And,I didn't ask you to give such example on China ( because everybody knows),but to make a Model of China economics development in accordance with the graphs and theory shown in your previous post.
If you can, do it for China and Vietnam. It is the practical approach. Leave theorectical to scholars from ivory palace.
Be educated Gentleman,
Mg Htai (Tamarmyay)
P.S : If you can't create models for China and Vietnam, then don't tell readers about such impracticable academic theories later in your post. Do you know that many famous economists are bad at running bussiness ? ( for further more informations, read the Wave magazine, there is a monthly column about biography of famous and noble leaurate economicts, and you will notice almost of them failed in business.)
Be practical man !
Hi Maung Htai,
There are the beauties of theories that we'll never be able to get the chance to appreciate, particularly in Myanmar.
Let me give you one simple example. We all know that the gravity force is 9.81 m/s. That may be varied according to the location of the earth but won't change much. Our famous engineering University in Myanmar has one laboratory experiment of gravity.
The simple weight is attached to the vertical column at a certain height, there's a meter and a switch is placed straight below the weight on the ground.
The meter will start counting the time and stop while the weight hit the switch. From the time taken from the meter and height of the column, we can identify what's the gravity of the earth.
But there's one simple problem, that is, the meter has spoilt and no one initiate to replace it or repair it. Or, may be, they don't have the knowledge to repair the meter or no fund for replacement. So "time" couldn't be recorded and students involved in the experiment used own watches to record the time taken.
As the result, five students who were recording the time taken to hit the ground have five different answers and their result of gravity was "6.46 Seconds".
I was one of the students who got this answer and I still remember vividly my Black Casio Watch. And the disappointment was chilling down to my spine at that time.
Time passed by, things has changed recently last week I applied one theory called Bernoulli's equation which is much more complicated than gravity lab experiment at my work place. I can write one article about this if you want to know what we did. The usefulness and accuracy of the theory gave me goose bumps and elation. Because I could solve one problem we encountered for several months.
And I can assure you that this is not the first time I got this feeling and won't be the last time.
We (I and my friends, and a lot of Myanmar Professionals) found the beauties of theories in Mathematics, Economics, Engineering, and Medical and even in Civil Defense so and so on. But, sadly, we can't see this in Myanmar.
I hope you can see what I want to point out. You can't blindly say that theories are not practical; it can be super practical when all the conditions are met.
May be you didn't notice that the meter showing the situation of Myanmar is spoilt and said that gravity in Myanmar is 6.46 Seconds.
And, we can bring out how China carefully plan it's economy, but can you assure that You Pa Pa's can follow?
Lastly, being an economist and businessman is two different things. Tay Za is a successful businessman but he's not worth as and atom of the dust sticking at Robert Solow's Shoes in contribution to society .You Know.
Post a Comment